Mind-stations of a red-shoed girl

Hmmm….

Everyone you meet  on your way, good or bad mannered, asks for some love in any kind of way. I can see it in their eyes some days.

There are things you might want. Dirty ones. Stupid ones. Use tact.  It iIs  the best way not to be characterized as a total disgusting dickhead, asshole.

You might want to say sorry. Do it.  If you see a door closing just before your eyes, don’t let your first thought be spent on receiving hate. It might have been love with an angry face. (?)

He might have changed a lot, came back , expecting things he lost to be found. Things changed, you changed. He might have found shit instead of nice words and hugs. But that was the best thing  she could give him so he can heal his wounds. And she still could see his scared,sad puppy look after they said goodbye. 

Life loved her and she loved life. She could always  see good into bad and fulfill her heart with nice smells and senses. And sometimes she was a bitch. But she did both with passion, love and respect to herself and others. Cause that’s the meaning. That’s what she, and only her, thought Love is.

Passion Pit/ Manners

    "Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" μου είχε πει ένας φίλος. Δεν τον κατάλαβα τότε. Μέχρι που γνώρισα άλλον έναν. "Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" είπε κι αυτός. Ήρθε σαν επιβεβαίωση.

    Είναι τρελοί οι άνθρωποι. Υπάρχει τόσο πάθος μέσα τους. Άλλοι το κρύβουν, άλλοι το δίνουν. Νομίζω πως ξέρω τί είναι το πάθος. Το έχεις σκεφτεί εσύ? Δώσε μια ώθηση στη ζωή σου και άσε την να κυλίσει… Σε κάτι θα έχεις βάλει πάθος. Δεν μπορεί! Ζούμε, αγαπάμε, πληγωνόμαστε, ξαναστεκόμαστε. Βλέπουμε τον εαυτό μας χρόνια πίσω και σκεφτόμαστε «Έτσι ήμουν, έτσι είμαι. Διαφορά καμιά. Διαφορά τεράστια.» Ο καθένας στον δικό του κόσμο κι όμως όλοι συνορεύουν.

    Όμως νιώθω όμορφα για αυτούς τους ανθρώπους που στέκονται τόσο διαφορετικοί ανάμεσα στους άλλους. Θα δώσουν  σημασία στον barman πίσω απ’ την μπάρα και όχι στο πόσο καλό ποτό τους έφτιαξε. Θ’ ακούσουν ένα τραγούδι και θα χορέψουν με το ευτυχισμένο τους ύφος, όχι το επιτηδευμένο για να σε κάνουν να τους προσέξεις. Με όμορφα ποιητικά λόγια θα σου περιγράψουν τη ζωή. Τη δική τους και τη δική σου.

    Μας δίνουν δώρα αυτοί. Απαντούν στα ερωτήματά μας πριν καν τους τα θέσουμε. Ίσως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις. Δοκίμασέ το! Είναι εκείνοι με την σιωπηλή και ταυτόχρονα κραυγαλέα αύρα που σε κρατάνε τόσο κοντά τους που δεν θες να φύγεις.

      Είναι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ. Μαζί σου.

     Σου θυμίζουν το μικρό ή μεγάλο πράγμα που σε κάνει μοναδικό. Σου θυμίζουν πόσο όμορφα μάτια έχεις. Ακούνε την καρδιά σου και της απαντάνε όπως πρέπει. Γεύονται κάθε σου συναίσθημα χωρίς εσύ να πεις κουβέντα.

   Είναι όμορφοι αυτοί οι άνθρωποι. Κι όταν σε αποχαιρετούν θες να τους ευχαριστήσεις. Χωρίς να ξέρεις ακριβώς το γιατί. Δεν δέχονται να τους πεις "τιμή μου" αλλά η παρουσία σου δίπλα τους είναι η τιμή γι'αυτούς.

   Να νιώθεις περήφανα που βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους ακόμη κι αν δεν τους γνωρίζεις. Ακόμα.. Γιατί κάποτε θα γίνει και αυτό. Είμαι σίγουρη!        

Υ.Γ: Όσο αφορά τον τίτλο:  http://www.lagasta.com/2009/03/page/2/

Ψεμματάκια

Πήγες να προβάλεις τα λάθη σου πάνω μου. Δεν θα με πας εκεί που θές. Η άμυνα και η προβολή σου στα δικά σου λάθη. Δεν θα μου φορτώσεις ΤΙΠΟΤΑ. Μπορεί να ξέχασες πως εγώ θυμάμαι ό,τι μου είπες και η άρνηση σου φαντάζει γελοία στα μάτια μου. 

Δεν κραύγασα τίποτα απ'όσα δεν θα 'θελες κανείς να μάθει. Δοκίμασες να κραυγάσεις τα δικά μου όμως. 

Δεν έκρίνε κανείς τον φόβο σου. Τον κρίνεις μόνος σου εσύ. Φοβάσαι να τον αντιμετωπίσεις και πάει και κρύβεται στα “όχι” και τα “ναι” των άλλων.   

Αποφάσισε, και μην τον ξαναπροδώσεις. Μπορείς να υποκρίνεσαι στο ακροατήριό σου. Μερικοί όμως έχουν διαβάσει το σενάριο.

Life will break you.

Life will break you. Nobody can protect you from that, and living alone won’t either, for solitude will also break you with its yearning. You have to love. You have to feel. It is the reason you are here on earth. You are here to risk your heart. You are here to be swallowed up. And when it happens that you are broken, or betrayed, or left, or hurt, or death brushes near, let yourself sit by an apple tree and listen to the apples falling all around you in heaps, wasting their sweetness. Tell yourself you tasted as many as you could.

by Louise Erdrich.

Το. Σανίδι

      Ένα σανίδι από πολλά σανίδια. Ένα σανίδι που ετοιμάζεις κάθε μέρα. Για να δώσεις πάνω σ’ αυτό την πιο όμορφη παράσταση. Μόνο που τότε δεν θα είσαι ένας άψυχος ερμηνευτής. Θα είσαι ο εαυτός σου.

   Είναι περίεργο πως το σανίδι μεταμορφώνει. Σε κάνει κάποιον άλλον. Κάποιον υπέροχο. Κάποιον που φοβάσαι να προδώσεις σε κάθε άλλη περίπτωση.

   Σ’ ένα σανίδι λοιπόν, στην ίδια θέση που βρισκόσουν και την προηγούμενη φορά. Όλα τα υπόλοιπα διαφορετικά. Ένας κύκλος σε φωτίζει κι ανάσες γρήγορες, κοφτές σε οδηγούν στο μοναδικό πράγμα που φοβήθηκες να πλησιάσεις. Την τρέλα.

Αφιερωμένο στον Χρίστο. Καλή τύχη Θάνατε!

About Deaf

Silence makes noise.Writing scratches.Smudges sound too loud.

"Shut up. Dictation and smudges. You' re full of mistakes"

A try for silence.

"You' ll be wrong again. I am so sure."

But how were you heard? Mistakes can be heard just with devotion. Sometimes they don't even exist.

But you kept silent.

Love>Fear

Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, έτσι λένε.

Νόμιζα πως σχεδόν όλα είναι επαναλήψεις. Ίδια συναισθήματα, διαφορετικές καταστάσεις.

Όμως η απόσταση αυξομειώνεται, το βάθος μεγαλώνει, οι συνθήκες αλλάζουν, τα χρόνια περνάνε κι όμως το συναίσθημα μένει το ίδιο. Μόνο που κάθε φορά, δεν έκανα το ίδιο λάθος. 

Δεν βιάστηκα ξανά. Δεν είπα πράγματα που δεν εννοούσα, ούτε ξέχασα να πώ όσα στ' αλήθεια ήθελα.

Και κάθε φορά γινότανε πιο ξεχωριστό. Το ίδιο το άτομο γινόταν πιο ξεχωριστό. Για μένα. Κάθε πρόσωπο που θυμάμαι δεν μοιάζει με το δικό σου.

Και ίσως πάλι έρθει η επανάληψη αλλά δεν θέλω να διαλέξω να την ξαναζήσω.  Δε θέλω να την ξαναζήσω.

Θέλω να σου δώσω τα πάντα για όσο είσαι δίπλα μου και να σου πώ ένα “σ'αγαπώ” λίγες στιγμές πριν τελειώσει. 

Έτσι παίρνω ανάσα, ζωή και συνεχίζω. Μετά από εμάς δεν υπάρχει επανάληψη αν δεν το θελήσω εγώ.

Έρωτας και Τρέλα

Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου. Η τρέλα αφού συστήθηκε τρεις φορές στην ανία, της ήρθε όρεξη και πρότειναι να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει τα παρακάτω ενώ η περιέργια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί και πολύ έσκασε ρωτώντας "τι είναι το κρυφτό?!" Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά πηδούσε πάνω κάτω σαν το κατσίκι για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια που δεν έδινε δεκάρα ποτέ για τίποτα να παίξουν και αυτοί. Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει επουδενί γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως στο τέλος θα την αποκάλυπταν, η υπεροπτία φυσικά έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ανούσιο καθώς η δειλία αποφάσιζε όπως πάντα να μη ρισκάρει.

Τελικά, ένα δύο τρία άρχισε να μετράει η τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η τεμπελιά και μιας και βαριόταν τη ζωή της δεν πήγε και πολύ μακρυά, κρύφτηκε πίσω από τον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η πίστη πέταξε στου ςουρανούς και η ζήλεια κρύφτηκε στη σκιά του θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η γενναιοδωρία είχε πρόβλημα καθώς κάθε καλή κρυψώνα που έβρισκε της φαινόταν τέλεια οπότε την άφηνε ελεύθερη για τον επόμενο. Τελικά πήγε να κρυφτεί σε μία ηλιαχτίδα. Ο εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για την πάρτη του. Το ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού ενώ το πάθος με τον πόθο πήγαν σε ένα ηφαίστειο. Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμα κάπου να κρυφτεί αφού έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες έχοντας σπαταλήσει πολύτιμοι χρόνο ονειροπολώντας όπως πάντα. Τελικά βρήκε έναν θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

Χίλια μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε φυσικά ήταν η τεμπελιά και μετά αμέσως άκουσε στον ουρανό την πίστη που είχε βρει τον Θεό και μιλούσαν για Θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του πάθους με τον πόθο στην καρδιά του ηφαιστείου και αφού βρήκε την ζήλεια δεν ήταν και δύσκολο να βρει και τον θρύαμβο. Το δίλημμα το συνάντησε έυκολα στον δρόμο καθώς δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί! Ε σιγά σιγά τους βρήκε όλους... εκτός απ'τον έρωτα. Έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο κάτω από κάθε βράχο, σε κάθε καρυφή αλλά τζίφος. Νευριασμένη και αφού βρήκε έναν θάμνο με τριαντάφυλλα βρήκε την ευκαιρία να ξεσπάσει και άρχισε να τον κουνάει δυνατά απ'τα νεύρα της, μέχρι που άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο έρωτας που από το τράνταγμα τα αγκάθια του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η τρέλα ντράπηκε πολύ, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος αποφάσισε να επανωρθώσει. Υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του.

Από τότε ο έρωτας είναι πάντα τυφλός και τον συνοδεύει πάντοτε η τρέλα.

We are as lonely as we want to be.

Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα... 

Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάκτητο κορμί.

Απόφθεγμα

"Απόδειξη ότι θεωρούμε τη δυστυχία δεδομένη είναι το γεγονός ότι αμέσως συμπονούμε κάποιον που είναι μόνος του και κλαίει, κι ενώ δεν γνωρίζουμε γιατί κλαίει το θεωρούμε εντελώς φυσικό. Απόδειξη ότι θεωρούμε την ευτυχία ανύπαρκτη είναι το γεγονός ότι αμέσως χαρακτηρίζουμε τρελό-χαζό κάποιον που είναι μόνος του και γελάει, κι ενώ δεν ξέρουμε τι τον κάνει να γελάει το θεωρούμε εντελώς παράλογο." Michelangelo Venioso