"Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" μου είχε πει ένας φίλος. Δεν τον κατάλαβα τότε. Μέχρι που γνώρισα άλλον έναν. "Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" είπε κι αυτός. Ήρθε σαν επιβεβαίωση. Είναι τρελοί οι άνθρωποι. Υπάρχει τόσο πάθος μέσα τους. Άλλοι το κρύβουν, άλλοι το δίνουν. Νομίζω πως ξέρω τί είναι το πάθος. Το έχεις σκεφτεί εσύ? Δώσε μια ώθηση στη ζωή σου και άσε την να κυλίσει… Σε κάτι θα έχεις βάλει πάθος. Δεν μπορεί! Ζούμε, αγαπάμε, πληγωνόμαστε, ξαναστεκόμαστε. Βλέπουμε τον εαυτό μας χρόνια πίσω και σκεφτόμαστε «Έτσι ήμουν, έτσι είμαι. Διαφορά καμιά. Διαφορά τεράστια.» Ο καθένας στον δικό του κόσμο κι όμως όλοι συνορεύουν.
Όμως νιώθω όμορφα για αυτούς τους ανθρώπους που στέκονται τόσο διαφορετικοί ανάμεσα στους άλλους. Θα δώσουν σημασία στον barman πίσω απ’ την μπάρα και όχι στο πόσο καλό ποτό τους έφτιαξε. Θ’ ακούσουν ένα τραγούδι και θα χορέψουν με το ευτυχισμένο τους ύφος, όχι το επιτηδευμένο για να σε κάνουν να τους προσέξεις. Με όμορφα ποιητικά λόγια θα σου περιγράψουν τη ζωή. Τη δική τους και τη δική σου.
Μας δίνουν δώρα αυτοί. Απαντούν στα ερωτήματά μας πριν καν τους τα θέσουμε. Ίσως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις. Δοκίμασέ το! Είναι εκείνοι με την σιωπηλή και ταυτόχρονα κραυγαλέα αύρα που σε κρατάνε τόσο κοντά τους που δεν θες να φύγεις.
Είναι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ. Μαζί σου.
Σου θυμίζουν το μικρό ή μεγάλο πράγμα που σε κάνει μοναδικό. Σου θυμίζουν πόσο όμορφα μάτια έχεις. Ακούνε την καρδιά σου και της απαντάνε όπως πρέπει. Γεύονται κάθε σου συναίσθημα χωρίς εσύ να πεις κουβέντα.
Είναι όμορφοι αυτοί οι άνθρωποι. Κι όταν σε αποχαιρετούν θες να τους ευχαριστήσεις. Χωρίς να ξέρεις ακριβώς το γιατί. Δεν δέχονται να τους πεις "τιμή μου" αλλά η παρουσία σου δίπλα τους είναι η τιμή γι'αυτούς.
Να νιώθεις περήφανα που βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους ακόμη κι αν δεν τους γνωρίζεις. Ακόμα.. Γιατί κάποτε θα γίνει και αυτό. Είμαι σίγουρη!
Υ.Γ: Όσο αφορά τον τίτλο: http://www.lagasta.com/2009/03/page/2/
