Έρωτας

"Έρωτας είναι να περιμένεις το "διαβάστηκε" να γίνει "πληκτρολογεί".

Ρε κάτι δεν έχετε καταλάβει καλά. Έρωτας είναι να αγγίζεις τον άλλο και να νιώθεις ότι είστε ένα. Δεν υπάρχει έρωτας στις συνομιλίες μέσω facebook ή skype ούτε στα μηνύματα.
Ναι, μπορεί να υπάρχει επικοινωνία, αλλά όχι έρωτας. Να αναπτυχθεί η σχέση και το συναίσθημα αλλά όχι ο έρωτας..
Έρωτας υπάρχει στις στιγμές, στα βλέμματα, στις αγκαλιές, στη φωνή, στο τρέμουλο που ένιωσες όταν πρωτοφιληθήκατε, στο παράλογο σφύξιμο στο στομάχι σου κάθε φορά που τον βλέπεις απέναντι να σε περιμένει.
Έρωτας είναι οι άνθρωποι και το να περιμένεις όχι το "διαβάστηκε" να γίνει "πληκτρολογεί", αλλά το "μου αρέσεις" να γίνει "σημαίνεις τόσα για μένα, σ'αγαπάω".

Προς γνώση και συμμόρφωση.

Υ.Γ

Όσο για τον παλιό, μια χαρά το θέσατε. Οι επιστροφές είναι συνήθως μία μίζερη επανάληψη λαμπρών στιγμιοτύπων που ζήσαμε ανυποψίαστοι, αγνοώντας τη μαλακία που έδερνε τον συμπρωταγωνιστή μας.
Άρα, σήμερα δεν έχουμε δικαιολογίες.

i've noticed

People hate that I flip two cigarettes upside down in each pack for luck,
But I hate that people notice when you gain three pounds, but not when you buy a new dress. 

I’ve been told that the way I sleep with one leg draped over the person lying next to me is annoying.
But I think it’s annoying when people tell me I look pretty, but only when I paint my face. 

I’ve heard that old men like to touch the girls who work late at bars, but I want to know why they never kiss the women they married forty-two years ago. 

I’ve noticed that mothers teach their daughters that it’s rude to refuse a hug from an uncle they’ve met three times, but forget to teach them that they aren’t obliged to kiss the boy who paid for dinner.

ο μπακάλης

Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο. 
Nα μετράς τι έδωσες εσύ.
Τι εγώ.
Τι ο άλλος.
Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό.
Ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες.

μαζί/εσύ

Το «μαζί». Το «σ’αγαπώ» με την ουσία του. Με την απόδειξή του. Με τις πράξεις του. Εσύ. Που γελάς δυνατά. Εσύ. Με την καθαρότητα στο βλέμμα. Με τη διαφάνεια που ζηλεύω. Ακόμα δεν σου είπα ότι έχω ανάγκη την καθαρότητά σου. Εσύ. Που δεν φοβάσαι να φοβηθείς. Που δεν φοβάσαι να εκφραστείς. Που μου μαθαίνεις να μη φοβάμαι. Εσύ. Που δεν θα χωρέσεις ποτέ εδώ, σε λεξούλες, τραγούδια και μετέωρες φράσεις. Γιατί χωράς στην κανονική μου ζωή. Σε κανονική αγκαλιά. Σε κανονικές διαστάσεις.

Μαμά

Μαμα, εχω γενια. Δεν παιζω πια με τον αφρο ξυρισματος. Μαμα, εμαθα να φτιαχνω φαγητο. Θυμαμαι τοτε που επαιζα ολη μερα και μολις ηταν το φαγητο ετοιμο με φωναζες να ερθω. Μαμα, καπνισα. Οχι ευτυχως δε μου αρεσε και ουτε το συνεχιζω. Τουλαχιστον τωρα, δε βαζω παιχνιδια στο στομα μου. Μαμα, ερωτευτηκα. Θυμασαι τοτε, στην εξωπορτα που φιλησα την φιλη μου; Μαμα, δεν ειναι το ιδιο. Μαμα, εκλαψα. Και οχι, δεν εσπασα καποιο πιατο. Εσπασε η καρδια μου. Μαμα, με κοροϊδευουν. Οχι τα παιδια στο σχολειο. Με κοροϊδευει η τηλεοραση. Μαμα, αγοραζω εγω τα ρουχα μου. Εδω που τα λέμε καλυτερα. Ο “μπαμπας” δεν ειχε γουστο. Μαμα, φοβαμαι. Οχι το σκοταδι. Αλλα τους ανθρωπους που με περιτριγυριζουν. Μαμα, πληγωθηκα. Οχι, δεν επεσα απ’ τις σκαλες. Επεσα απ’ τα συννεφα.

Μαμά, μεγαλωνω.

Gelsey Kirkland recalls sleeping with Mikhail Baryshnikov

After groping with buttons, belt, and zipper, Misha appeared for a brief moment to be a statue himself, a pedestal of rumpled clothes at his feet. He seemed embarrased, like a bashful god. I shared his discomfort and dimmed the lights to conceal my own naked form. Our embrace did nothing to relieve the pressure. This would be our first performance. We were both suffering from stage fright.
I retreated back into the refuge of fantasy, allowing my imagination to guide me through the seduction. We were two statues that had somehow come to life only to dance this intimate pas de deux. The choreography called for us to topple in slow motion onto the mattress. After sliding gracefully beneath the sheets and into each other, the next moment found us hopelessly entangled, like something out of one of those abstract ballets. 

There was an awkward frenzy of limbs, a struggle for balance and possesion. I felt that I had to surrender at this point to his need for control, to his fantasy. My purpose in life came into focus as his fingers ran up and down the lashing curve of my spine: to please him, to give him pleasure. Sensing what was expected of me, I waited for him to be done. I felt no need to fake what had not taken place, what could not have taken place in the time that elapsed. After he came to rest in my arms, we both turned back into stone. It was over.

Gelsey Kirkland recalls sleeping with Mikhail Baryshnikov for the first time in Dancing on my Grave.