Ε δεν μπορεί να φταίμε όλες. Φταίμε δηλαδή, αλλά αλλιώς. Φταίμε επειδή δεν είδαμε καλύτερα πίσω από τα λάθη τους.
Παρ'όλα αυτά, μεταξύ μας, εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα τι γίνεται με δαύτα.
Γιατί δηλαδή ο ίδιος τύπος και η ίδια τύπισσα μπορούν να ξυπνούν αγκαλιά και να γουστάρουν και ταυτόχρονα, οι ίδιοι ακριβώς, να σέρνονται και να βρίζονται και να τα σπάνε και να σφάζονται με το μίσος κανίβαλων που θέλουν να φάνε τα συκώτια τους?
Γιατί κύριε? Δεν κάνω την έξυπνη, κι εγώ τα ίδια έκανα. Και μου άρεσε όταν τα έκανα. Και θα τα ξαναέκανα. Παλιά. Τώρα σκέφτομαι παραπάνω πριν -και αν- τα ξανακάνω. Τουλάχιστον πιέζω τον εαυτό μου προς τα 'κει. Αλλά ήταν ωραία. Υπήρχε πάθος.
Και υπάρχει. Απλά θέλει τον κατάλληλο άνθρωπο για να βγει. Το κλικ.
Αλλά να βγεί, με τον σωστό τρόπο κύριε.
Μάλιστα.
ΤΟ σωστό. 