i've noticed

People hate that I flip two cigarettes upside down in each pack for luck,
But I hate that people notice when you gain three pounds, but not when you buy a new dress. 

I’ve been told that the way I sleep with one leg draped over the person lying next to me is annoying.
But I think it’s annoying when people tell me I look pretty, but only when I paint my face. 

I’ve heard that old men like to touch the girls who work late at bars, but I want to know why they never kiss the women they married forty-two years ago. 

I’ve noticed that mothers teach their daughters that it’s rude to refuse a hug from an uncle they’ve met three times, but forget to teach them that they aren’t obliged to kiss the boy who paid for dinner.

ο μπακάλης

Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο. 
Nα μετράς τι έδωσες εσύ.
Τι εγώ.
Τι ο άλλος.
Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό.
Ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες.

μαζί/εσύ

Το «μαζί». Το «σ’αγαπώ» με την ουσία του. Με την απόδειξή του. Με τις πράξεις του. Εσύ. Που γελάς δυνατά. Εσύ. Με την καθαρότητα στο βλέμμα. Με τη διαφάνεια που ζηλεύω. Ακόμα δεν σου είπα ότι έχω ανάγκη την καθαρότητά σου. Εσύ. Που δεν φοβάσαι να φοβηθείς. Που δεν φοβάσαι να εκφραστείς. Που μου μαθαίνεις να μη φοβάμαι. Εσύ. Που δεν θα χωρέσεις ποτέ εδώ, σε λεξούλες, τραγούδια και μετέωρες φράσεις. Γιατί χωράς στην κανονική μου ζωή. Σε κανονική αγκαλιά. Σε κανονικές διαστάσεις.

Μαμά

Μαμα, εχω γενια. Δεν παιζω πια με τον αφρο ξυρισματος. Μαμα, εμαθα να φτιαχνω φαγητο. Θυμαμαι τοτε που επαιζα ολη μερα και μολις ηταν το φαγητο ετοιμο με φωναζες να ερθω. Μαμα, καπνισα. Οχι ευτυχως δε μου αρεσε και ουτε το συνεχιζω. Τουλαχιστον τωρα, δε βαζω παιχνιδια στο στομα μου. Μαμα, ερωτευτηκα. Θυμασαι τοτε, στην εξωπορτα που φιλησα την φιλη μου; Μαμα, δεν ειναι το ιδιο. Μαμα, εκλαψα. Και οχι, δεν εσπασα καποιο πιατο. Εσπασε η καρδια μου. Μαμα, με κοροϊδευουν. Οχι τα παιδια στο σχολειο. Με κοροϊδευει η τηλεοραση. Μαμα, αγοραζω εγω τα ρουχα μου. Εδω που τα λέμε καλυτερα. Ο “μπαμπας” δεν ειχε γουστο. Μαμα, φοβαμαι. Οχι το σκοταδι. Αλλα τους ανθρωπους που με περιτριγυριζουν. Μαμα, πληγωθηκα. Οχι, δεν επεσα απ’ τις σκαλες. Επεσα απ’ τα συννεφα.

Μαμά, μεγαλωνω.

Gelsey Kirkland recalls sleeping with Mikhail Baryshnikov

After groping with buttons, belt, and zipper, Misha appeared for a brief moment to be a statue himself, a pedestal of rumpled clothes at his feet. He seemed embarrased, like a bashful god. I shared his discomfort and dimmed the lights to conceal my own naked form. Our embrace did nothing to relieve the pressure. This would be our first performance. We were both suffering from stage fright.
I retreated back into the refuge of fantasy, allowing my imagination to guide me through the seduction. We were two statues that had somehow come to life only to dance this intimate pas de deux. The choreography called for us to topple in slow motion onto the mattress. After sliding gracefully beneath the sheets and into each other, the next moment found us hopelessly entangled, like something out of one of those abstract ballets. 

There was an awkward frenzy of limbs, a struggle for balance and possesion. I felt that I had to surrender at this point to his need for control, to his fantasy. My purpose in life came into focus as his fingers ran up and down the lashing curve of my spine: to please him, to give him pleasure. Sensing what was expected of me, I waited for him to be done. I felt no need to fake what had not taken place, what could not have taken place in the time that elapsed. After he came to rest in my arms, we both turned back into stone. It was over.

Gelsey Kirkland recalls sleeping with Mikhail Baryshnikov for the first time in Dancing on my Grave.

κάπως έτσι/ ηχώ

Η ζωή είναι μία ηχώ.
Ό,τι στέλνεις αυτό λαμβάνεις πίσω.
Ό,τι σπέρνεις αυτό θερίζεις. Αυτό που δίνεις αυτό παίρνεις. Ό,τι βλέπεις στους άλλους υπάρχει σε σένα.
Η ζωή είναι μία ηχώ.
Πάντα επιστρέφει σε σένα.
Αυτό που σκέφτεσαι επίμονα, θα επιμένει να υπάρχει πάντα στη ζωή σου.

το θέλω απ'το δεν μπορώ ένα φοβάμαι δρόμος.

όρια

 Όλη μέρα εδώ

Γεμίζω αδειάζω τασάκια

Γεμίζω αδειάζω κουράγιο

Γεμίζω αδειάζω ποτήρια

Γεμίζω αδειάζω έρωτα

Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει

Πάνω από τα όριά του

Διαφορετικά ξεχειλίζει

Λερώνει

Σε βάζει σε μπελάδες.

(don't?) be afraid

My whole life I've been telling myself "don't be afraid".

And it's only now that I'm realizing how stupid that is. Don't be afraid. Like saying "don't move when out of the way when someone tries to punch you in the face" or "don't flintch at the heat of a fire" or "don't blink". Don't be human. 

Well, you can't. I can't.

I'm afraid and you're afraid and we're all always going to be afraid, because that;s the point. Being afraid sets you in motion. Maybe back maybe forwards but you're moving, and that's what counts. Because as Rosa Luxemburg said, and is oh so right, those who do not move do not notice their chains.

What I should be telling myself is "be afraid but do it anyway"

Live anyway.

μα είναι και αυτό, το, το ότι, άμα τα λέει ο jeff buckley ακούγονται όμορφα.

hallelujah δηλαδή.

καληνύχτες.

kinesis (photoshoot)

πόσο εύκολο είνα να ανδείξεις την κίνηση μέσα από μία φωτογραφία?

μπορεί το τρισδιάστατο να αποτυπωθεί με σαφήνεια στις 2 διαστάσεις?

προσωπικά θεωρώ πως όχι. 

γι'αυτό και η φαντασία στον χορό παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, ακόμη και στο "διάβασμα" μιας φωτογραφίας.

γιατί χωρίς φαντασία, η φωτογραφία είναι απλά ένα στιγμιότυπο. ενώ αν κοιτάξεις πίσω από την εικόνα, θα δεις μια ολοκληρη ιστορία να χορεύει μπροστά σου...