Που πήγε ο ρομαντισμός? Που πήγε η συνοδεία μέχρι την πόρτα και όχι η προσδοκία να περάσει το κατώφλι? Που πήγε το εγκεφαλικό σεξ? Που πήγε ο καθαρός ερωτισμός και όχι η χυδαιότητα? Που πήγε η εμπιστοσύνη στον άλλον και όχι στο παρελθόν του ? Που πήγε η άνεση με και για τον εαυτό σου και όχι τα κόμπλεξ? Που πήγε αυτός που θα είναι έξω με τους φίλους του αλλά θα σε σκέφτεται και θα το δείξει? Που πήγε η αξία? Που πήγε η ανθρώπινη σχέση? Που πήγε το πρώτο πραγματικό ραντεβού? Που πήγε το wait-and-see και όχι η προδίκη? Που πήγε το όνειρο? Που πήγε σήμερα το βράδυ? Που πήγε η πραγματική αλήθεια και όχι αυτή που ορίζεις εσύ ως αλήθεια? Που πήγε η αγνή αγάπη? Που πήγε η ευθύνη? Που πήγε ο χρόνος? Που πήγε το παρελθόν? Που πήγε το τώρα? Που πήγε η απλότητα? Που πήγε η προσωπικότητα και όχι αυτά που θες να σε ορίζουν? Που πήγε ο χαρακτήρας και όχι αυτό που δείχνεις? Που πήγε η συνήθεια? Που πήγε η εμμονή? Που πήγε το πάθος? Που πήγε το είπα και το 'κανα? Που πήγε η ανανέωση? Που πήγε το μέλλον? Που πήγε το τηλεφωνημα και όχι η δειλία? Που πήγε το "Σ'αγαπάω" και όχι η αναμονή? Που πήγε το μήνυμα στο κινητό και όχι η αναβολή του? Που πήγε η ανιδιοτέλεια? Που πήγε ο αυθορμητισμός και όχι η ταμπέλα? Που πήγε η ανόθευτη φιλία? Που πήγε ο απεριόριστος έρωτας? Που πήγε το σωστό? Που πήγε το λάθος? Που πήγε η δύναμη και όχι ο φόβος? Που πήγε η σκέψη? Που πήγε το ξεβόλεμα? Που πήγε το ενδιαφέρον? Που πήγε το είναι και όχι το δείχνει? Που πήγε η πράξη? Που πήγε η υπομονή? Που πήγε η εμπάθεια? Που πήγε η τέχνη? Που πήγε η δημιουργία και όχι η επεξεργασία? Που πήγε η αλλαγή? Που πήγε η αναζήτηση? Που πήγε η αυτοκριτική? Που πήγε το συναίσθημα? Που πήγε η κατανόηση? Που πήγε εκείνο το χαμένο δάκρυ? Που πήγε ο σεβασμός? Που πήγε ο αυτοσεβασμός? Που πήγε αυτό που ήταν? Που πήγε αυτό που θα γινόταν? Που πήγες? Που θα πας?
έχω αρκετά ακόμα αλλά λέω να σταματήσω.
τις καληνύχτες μου και μία εικόνα-απάντηση, υποκειμενικά.
