Passion Pit/ Manners

    "Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" μου είχε πει ένας φίλος. Δεν τον κατάλαβα τότε. Μέχρι που γνώρισα άλλον έναν. "Είμαι ερωτευμένος με τους ανθρώπους" είπε κι αυτός. Ήρθε σαν επιβεβαίωση.

    Είναι τρελοί οι άνθρωποι. Υπάρχει τόσο πάθος μέσα τους. Άλλοι το κρύβουν, άλλοι το δίνουν. Νομίζω πως ξέρω τί είναι το πάθος. Το έχεις σκεφτεί εσύ? Δώσε μια ώθηση στη ζωή σου και άσε την να κυλίσει… Σε κάτι θα έχεις βάλει πάθος. Δεν μπορεί! Ζούμε, αγαπάμε, πληγωνόμαστε, ξαναστεκόμαστε. Βλέπουμε τον εαυτό μας χρόνια πίσω και σκεφτόμαστε «Έτσι ήμουν, έτσι είμαι. Διαφορά καμιά. Διαφορά τεράστια.» Ο καθένας στον δικό του κόσμο κι όμως όλοι συνορεύουν.

    Όμως νιώθω όμορφα για αυτούς τους ανθρώπους που στέκονται τόσο διαφορετικοί ανάμεσα στους άλλους. Θα δώσουν  σημασία στον barman πίσω απ’ την μπάρα και όχι στο πόσο καλό ποτό τους έφτιαξε. Θ’ ακούσουν ένα τραγούδι και θα χορέψουν με το ευτυχισμένο τους ύφος, όχι το επιτηδευμένο για να σε κάνουν να τους προσέξεις. Με όμορφα ποιητικά λόγια θα σου περιγράψουν τη ζωή. Τη δική τους και τη δική σου.

    Μας δίνουν δώρα αυτοί. Απαντούν στα ερωτήματά μας πριν καν τους τα θέσουμε. Ίσως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις. Δοκίμασέ το! Είναι εκείνοι με την σιωπηλή και ταυτόχρονα κραυγαλέα αύρα που σε κρατάνε τόσο κοντά τους που δεν θες να φύγεις.

      Είναι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ. Μαζί σου.

     Σου θυμίζουν το μικρό ή μεγάλο πράγμα που σε κάνει μοναδικό. Σου θυμίζουν πόσο όμορφα μάτια έχεις. Ακούνε την καρδιά σου και της απαντάνε όπως πρέπει. Γεύονται κάθε σου συναίσθημα χωρίς εσύ να πεις κουβέντα.

   Είναι όμορφοι αυτοί οι άνθρωποι. Κι όταν σε αποχαιρετούν θες να τους ευχαριστήσεις. Χωρίς να ξέρεις ακριβώς το γιατί. Δεν δέχονται να τους πεις "τιμή μου" αλλά η παρουσία σου δίπλα τους είναι η τιμή γι'αυτούς.

   Να νιώθεις περήφανα που βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους ακόμη κι αν δεν τους γνωρίζεις. Ακόμα.. Γιατί κάποτε θα γίνει και αυτό. Είμαι σίγουρη!        

Υ.Γ: Όσο αφορά τον τίτλο:  http://www.lagasta.com/2009/03/page/2/

Ψεμματάκια

Πήγες να προβάλεις τα λάθη σου πάνω μου. Δεν θα με πας εκεί που θές. Η άμυνα και η προβολή σου στα δικά σου λάθη. Δεν θα μου φορτώσεις ΤΙΠΟΤΑ. Μπορεί να ξέχασες πως εγώ θυμάμαι ό,τι μου είπες και η άρνηση σου φαντάζει γελοία στα μάτια μου. 

Δεν κραύγασα τίποτα απ'όσα δεν θα 'θελες κανείς να μάθει. Δοκίμασες να κραυγάσεις τα δικά μου όμως. 

Δεν έκρίνε κανείς τον φόβο σου. Τον κρίνεις μόνος σου εσύ. Φοβάσαι να τον αντιμετωπίσεις και πάει και κρύβεται στα “όχι” και τα “ναι” των άλλων.   

Αποφάσισε, και μην τον ξαναπροδώσεις. Μπορείς να υποκρίνεσαι στο ακροατήριό σου. Μερικοί όμως έχουν διαβάσει το σενάριο.

Life will break you.

Life will break you. Nobody can protect you from that, and living alone won’t either, for solitude will also break you with its yearning. You have to love. You have to feel. It is the reason you are here on earth. You are here to risk your heart. You are here to be swallowed up. And when it happens that you are broken, or betrayed, or left, or hurt, or death brushes near, let yourself sit by an apple tree and listen to the apples falling all around you in heaps, wasting their sweetness. Tell yourself you tasted as many as you could.

by Louise Erdrich.

Το. Σανίδι

      Ένα σανίδι από πολλά σανίδια. Ένα σανίδι που ετοιμάζεις κάθε μέρα. Για να δώσεις πάνω σ’ αυτό την πιο όμορφη παράσταση. Μόνο που τότε δεν θα είσαι ένας άψυχος ερμηνευτής. Θα είσαι ο εαυτός σου.

   Είναι περίεργο πως το σανίδι μεταμορφώνει. Σε κάνει κάποιον άλλον. Κάποιον υπέροχο. Κάποιον που φοβάσαι να προδώσεις σε κάθε άλλη περίπτωση.

   Σ’ ένα σανίδι λοιπόν, στην ίδια θέση που βρισκόσουν και την προηγούμενη φορά. Όλα τα υπόλοιπα διαφορετικά. Ένας κύκλος σε φωτίζει κι ανάσες γρήγορες, κοφτές σε οδηγούν στο μοναδικό πράγμα που φοβήθηκες να πλησιάσεις. Την τρέλα.

Αφιερωμένο στον Χρίστο. Καλή τύχη Θάνατε!

About Deaf

Silence makes noise.Writing scratches.Smudges sound too loud.

"Shut up. Dictation and smudges. You' re full of mistakes"

A try for silence.

"You' ll be wrong again. I am so sure."

But how were you heard? Mistakes can be heard just with devotion. Sometimes they don't even exist.

But you kept silent.