Friday, January 28, 2011

Έρωτας και Τρέλα

Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου. Η τρέλα αφού συστήθηκε τρεις φορές στην ανία, της ήρθε όρεξη και πρότειναι να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει τα παρακάτω ενώ η περιέργια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί και πολύ έσκασε ρωτώντας "τι είναι το κρυφτό?!" Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά πηδούσε πάνω κάτω σαν το κατσίκι για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια που δεν έδινε δεκάρα ποτέ για τίποτα να παίξουν και αυτοί. Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει επουδενί γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως στο τέλος θα την αποκάλυπταν, η υπεροπτία φυσικά έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ανούσιο καθώς η δειλία αποφάσιζε όπως πάντα να μη ρισκάρει.

Τελικά, ένα δύο τρία άρχισε να μετράει η τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η τεμπελιά και μιας και βαριόταν τη ζωή της δεν πήγε και πολύ μακρυά, κρύφτηκε πίσω από τον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η πίστη πέταξε στου ςουρανούς και η ζήλεια κρύφτηκε στη σκιά του θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η γενναιοδωρία είχε πρόβλημα καθώς κάθε καλή κρυψώνα που έβρισκε της φαινόταν τέλεια οπότε την άφηνε ελεύθερη για τον επόμενο. Τελικά πήγε να κρυφτεί σε μία ηλιαχτίδα. Ο εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για την πάρτη του. Το ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού ενώ το πάθος με τον πόθο πήγαν σε ένα ηφαίστειο. Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμα κάπου να κρυφτεί αφού έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες έχοντας σπαταλήσει πολύτιμοι χρόνο ονειροπολώντας όπως πάντα. Τελικά βρήκε έναν θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

Χίλια μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε φυσικά ήταν η τεμπελιά και μετά αμέσως άκουσε στον ουρανό την πίστη που είχε βρει τον Θεό και μιλούσαν για Θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του πάθους με τον πόθο στην καρδιά του ηφαιστείου και αφού βρήκε την ζήλεια δεν ήταν και δύσκολο να βρει και τον θρύαμβο. Το δίλημμα το συνάντησε έυκολα στον δρόμο καθώς δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί! Ε σιγά σιγά τους βρήκε όλους... εκτός απ'τον έρωτα. Έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο κάτω από κάθε βράχο, σε κάθε καρυφή αλλά τζίφος. Νευριασμένη και αφού βρήκε έναν θάμνο με τριαντάφυλλα βρήκε την ευκαιρία να ξεσπάσει και άρχισε να τον κουνάει δυνατά απ'τα νεύρα της, μέχρι που άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο έρωτας που από το τράνταγμα τα αγκάθια του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η τρέλα ντράπηκε πολύ, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος αποφάσισε να επανωρθώσει. Υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του.

Από τότε ο έρωτας είναι πάντα τυφλός και τον συνοδεύει πάντοτε η τρέλα.


Thursday, January 20, 2011

We are as lonely as we want to be.

Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα... 
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάκτητο κορμί.

Tuesday, January 11, 2011

Απόφθεγμα

"Απόδειξη ότι θεωρούμε τη δυστυχία δεδομένη είναι το γεγονός ότι αμέσως συμπονούμε κάποιον που είναι μόνος του και κλαίει, κι ενώ δεν γνωρίζουμε γιατί κλαίει το θεωρούμε εντελώς φυσικό. Απόδειξη ότι θεωρούμε την ευτυχία ανύπαρκτη είναι το γεγονός ότι αμέσως χαρακτηρίζουμε τρελό-χαζό κάποιον που είναι μόνος του και γελάει, κι ενώ δεν ξέρουμε τι τον κάνει να γελάει το θεωρούμε εντελώς παράλογο." Michelangelo Venioso