και οι (αμπελό?)φιλοσοφίες συνεχίζονται. ε αφού ούτε κι εσύ βαρέθηκες να τις διαβάζεις, έλα τώρα, αφού ψοφάς για αντιπαράθεση (στο πνεύμα των εκλογών πάντα, είδες?). αν και να με αποδίξεις λάθος ψοφάς βασικά, αλλά έλα που η ζωή τελικά δε σου κάνει τη χάρη. και επανέρχομαι στο θέμα των φιλοσοφιών:
λαός. μεγάάάάάλη η σοφία του! τόσα έχει τραβήξει, κάτι ξέρει και τα λέει.
ό,τι δίνεις παίρνεις.
και η δική μου τροποποίηση γιατί πρέπει να έχει αξία αυτό το ποστ:
όσα δίνεις, τόσα παίρνεις.
απο εδώ και πέρα τώρα, θυμάσαι μία παλιά ταινία που είχε κάνει πάταγο, με τον κούκλο μπραντ και τα 7 θανάσημα αμαρτήματα? ε για κάποιο λόγο είχε κάνει πάταγο. διότι για να είναι αυτά αμαρτήματα πρέπει να σου κάνουν κακό. και για να είναι θανάσημα κιόλας πρέπει να σου κάνουν πολύ κακό!
και θυμάσαι ένα από αυτά? κάνε τη σύνδεση με τα παραπάνω και, ναι, για την απληστία μιλάω.
προσωπικά το θεωρώ το χειρότερο. και όχι επειδή είμαι εγωίστρια και θέλω μόνο να παίρνω ή συναισθηματική και να κλαίγομαι επειδή μόνο εγώ δίνω.
αλλά γιατί άμα πέσεις στο τριπάκι της, δε ζεις. δε σε αφήνει να ζήσεις.
γιατί ως άνθρωπος είσαι φτιαγμένος για να παίρνεις πάνω απ'όλα, και να βολεύεσαι. επίσης είσαι και εγωιστής, σε αυτή την περίπτωση με την υγιή -και παν μέτρον άριστον- έννοια. και δεν είναι κακό, είναι η φύση σου έτσι κι αλλιώς.
αλλά έλα που ο ίδιος εγωισμός διακατέχει και τον συνάνθρωπό σου! συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην αδυναμία. κατσούφιασες ή μου φάνηκε? συνεχίζω.
και όταν τον κυριεύσει τον συνάθρωπο που λέγαμε ο εγωισμός θα ρωτήσει το καταραμένο -troublemaker- "γιατί". και εκεί την πάτησες.
κι εσύ και ο αγαπητός συνάνθρωπος.
διότι με το που πέσει στο τραπέζι το "γιατί" το παιχνίδι αλλάζει. γίνεται σκληρό.
και ξέρεις ποιος νικάει?
αυτός με τη μεγαλύτερη αντοχή. αντοχή. όχι υπομονή. αντοχή.
αλλά να σου πω τι έχασες όσο έπαιζες αυτό το παιχνίδι? το αν. το what if.
έπσες σε άλλο τριπάκι τώρα. το δικό σου. των ορίων σου.
προδίκασες. και εκεί τελειώνει. μπορεί εσύ ακόμα να παίζεις αλλα το παιχνίδι έχει τελειώσει.
και είστε και οι δύο χαμένοι, και εσύ και ο συνάνθρωπος.
γιατί έχετε ζήσει το παιχνίδι και όχι αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει χωρίς το εγωιστικό αυτό "γιατί" και χωρίς το βόλεμα του "παίρνω".
και μπορεί να είναι καλύτερο αυτό ξέρεις. δυσκολότερο μεν, καθώς και οι δύο πρέπει να ξεπεράσετε δύο βασικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης, αλλά καλύτερο γιατί θα έχεις μάθει.
τωρα εδώ οι περισσότεροι θα πουν "ε για να σταματήσει να δίνει σημαίνει πως δε θέλει, αφού μέχρι τώρα όλα καλά ήταν!" (σα να σε ακούω κιουρία μου, μη παίρνεις αυτό το υφάκι).
όχι αγαπητέ.
σημαίνει πως αν θες, ξεκούνα. ξεβολέψου. δε σ'αρέσει ε? σε ζορίζει ο συνάνθρωπος το ξέρω. αλλα άνθρωπος είναι κι αυτός. υπέκυψες εσύ στην απληστία? ε θα υποκύψει κι αυτός στον εγωισμό γιατί κάπως πρέπει να σε πολεμήσει. άουτς, βαριά λέξη γράφω. αλλά όντως, το παιχνίδι αυτό στην ουσία είναι πόλεμος.
δράση αντίδραση. απλή φυσική. και επειδή η ζωή είναι φυσική πρέπει να δράσεις.
το πως διάλεξέ το εσύ. αλλά να ξες ότι πάντα υπάρχουν συνέπειες.
ουσιαστικά, την συνέπειά σου διαλέγεις.
η αδράνεια φέρνει θάνατο.
η κίνηση φέρνει ζωή.
διάλεξε.
αδράνεια αν μείνεις στο βολικό παίρνω.
κίνηση αν δώσεις κι εσύ κάτι.
ζήσε.
δε θα χάσεις.
ακόμα και να χάσεις, κάτι θα έχεις κερδίσει.
αλλά αν δε ζήσεις δε θα μάθεις ποτέ τι. και γιατί.
και επειδή ξέρω ότι θα μου φέρεις πάλι παράδειγμα τους φιλόσοφους(!) oasis, το ποστάρω πρώτη το κομμάτι και στέκομαι σε ένα μόνο στίχο: a man's got a limit.
και επιστρέφω στα μαθηματικά που δεν λένε ψέμματα ποτέ: τα όρια είναι συναρτήσεις και οι συναρτήσεις αλλάζουν ανάλογα με τα δεδομένα.
τόσο, όσο.
ποιό-ς είναι το δικό σου δεδομένο?
