Μαμα, εχω γενια. Δεν παιζω πια με τον αφρο ξυρισματος. Μαμα, εμαθα να φτιαχνω φαγητο. Θυμαμαι τοτε που επαιζα ολη μερα και μολις ηταν το φαγητο ετοιμο με φωναζες να ερθω. Μαμα, καπνισα. Οχι ευτυχως δε μου αρεσε και ουτε το συνεχιζω. Τουλαχιστον τωρα, δε βαζω παιχνιδια στο στομα μου. Μαμα, ερωτευτηκα. Θυμασαι τοτε, στην εξωπορτα που φιλησα την φιλη μου; Μαμα, δεν ειναι το ιδιο. Μαμα, εκλαψα. Και οχι, δεν εσπασα καποιο πιατο. Εσπασε η καρδια μου. Μαμα, με κοροϊδευουν. Οχι τα παιδια στο σχολειο. Με κοροϊδευει η τηλεοραση. Μαμα, αγοραζω εγω τα ρουχα μου. Εδω που τα λέμε καλυτερα. Ο “μπαμπας” δεν ειχε γουστο. Μαμα, φοβαμαι. Οχι το σκοταδι. Αλλα τους ανθρωπους που με περιτριγυριζουν. Μαμα, πληγωθηκα. Οχι, δεν επεσα απ’ τις σκαλες. Επεσα απ’ τα συννεφα.
Μαμά, μεγαλωνω.